www.taniec.konin.pl ⁄ Aktualności ⁄ Historia tańca, styl i charakter ⁄ Historia tańca : Foxtrot (quickstep and blues) :

Historia tańca : Foxtrot (quickstep and blues)

(powolny, szybki oraz blues)

fragment z książki prof. M. Wieczystego „Tańczyć może każdy”

takt: ⁴/₄

tempo: 20-52 taktów na minutę (Fokstrot od 30 taktów wzwyż quickstep około 50, blues od 28 w dół).

zarys historii

Jak powstał fokstrot? Jedni twierdzą, że twórcą fokstrota był Amerykanin Harry Fox, aktor zatrudniony w słynnym niegdyś zespole girlsów Ziegfield Follies - co wydaje się być najbardziej zbliżone do prawdy. w roku 1913 Harry Fox wprowadził na scenę tego teatru pewną ilość "kroków kłusujących" tańczonych przez girlsy do muzyki rag-time. Ten nie spotykany dotąd w balecie rodzaj kroków zyskał nazwę "Fox's Trot".

W jednym z teatrów amerykańskich znany tancerz i baletmistrz, Oscar Duryca, wpadł na pomysł sprowadzenia kłusujących "ponny-ballet girls" ze sceny na widownię i z powrotem, co przyczyniło się do powodzenia i spopularyzowania nowej muzyki i nowego tańca.

W roku 1914 Duryca został zaproszony przez związki nauczycieli tańca do Londynu, gdzie pokazywał i uczył fokstrota.

Zdaniem innych nazwa tańca pochodzi od angielskiego wyrażenia "fox trot", oznaczającego krok lisa lub bieg czy jednochód konia.

Na początku fokstrot był prawdziwie dowolnym tańcem nie mającym ustalonych reguł. Tańczący, zwłaszcza ci, którzy żyli i pracowali w coraz większym napięciu, uważali, że taniec powinien dawać pewne odprężenie, a nie nastręczać trudności; chodzili więc i biegali do muzyki fokstrotowej, jak chcieli. Ten tak niezwykle uproszczony sposób tańczenia zyskał nazwę go-as-you-please (tańcz jak ci wygodnie) i Conversation Dancing. Fokstrot zaznaczył pojawienie się nowej ery w historii tańca towarzyskiego i zapoczątkował powstanie nowej techniki tanecznej opartej na prawach naturalnego ruchu ciała.

Philip J. S. Richardson twierdzi, że fokstrot, przez kilka miesięcy po pojawieniu się na parkietach, tańczony był na podeszwach w lekkich podskokach (with a springy action) i zawierał kroki wolne i szybkie. Jednym z najbardziej prymitywnych sposobów tańczenia był zestaw składający się z 4 kroków wolnych, tańczonych w dwóch taktach, i 8 kroków szybkich, mieszczących się także w dwóch taktach. Krok ostatni, ósmy krok - szybki, był chyba prototypem tzw.lock stepu, ponieważ tancerz krzyżował prawą nogę za lewą.

Pierwsze utwory muzyczne fokstrota urywały się nagle przy końcu, modny stał się muzyczny break. Tańczący, zatrzymani nagle w ruchu, zginali kolano nogi postawnej, a drugą nogę podnosili w tył i nieco w górę.

Anarchia fokstrotowa nie trwała jednak zbyt długo. Już w roku 1914 amerykański związek nauczycieli tańca ustalił pierwsze zasady tańczenia fokstrota, które nie odbiegały daleko od prototypów stosowanych samorzutnie przez tańczących. Zalecony temat składał się z 4 kroków wolnych i 4 kroków szybkich, tańczonych po linii prostej lub w obrotach w prawo. Zakończenie tematu tanecznego składało się z 2 kroków wolnych, z których drugi był krokiem skrzyżnym.

Angielscy nauczyciele tańca poszli nieco dalej. Na pierwszej z trzech konferencji, które określiły na wiele dziesiątków lat formę tańca nowoczesnego, wprowadzili do fokstrota kroki boczne chassé i określili rytm tych kroków: wolno, szybko, szybko. Należy zaznaczyć, że bardziej progresywny sposób tańczenia obrotów fokstrotowych, obroty otwarte (open turn) wprowadzono w miejsce chassé w obrotach znacznie później. Do roku 1924 orkiestry grały fokstrota w tempie 30-32 taktów na minutę. Kiedy jednak w tym roku orkiestry londyńskie zaczęły go grać także i w tempie szybszym, tańczący, zmęczeni monotonią wolnego tempa, zwrócili uwagę na wpływ nowych rytmów charlestona na muzykę fokstrotową. Przystosowali do tego tempa swoje kroki i nazwali je quick-time foxtrot. Obecną nazwę "quickstep", nazwę tańca, który stał się szybką odmianą fokstrota i który posiada własne cechy charakterystyczne i odmienny od fokstrota styl i charakter, zaproponowała Miss Florence Purcel podczas zebrania nauczycieli tańca, zwołanego przez redakcję "The Dancing Times" w jesieni 1924. W latach 1927-1929 quickstep ukształtował swoją formę taneczną, łącząc zasady quick-time foxtrota z "flat charlestonem".

Slow rhythm and blues był odpowiedzią taneczną na styl muzyczny noszący tę samą nazwę. Przodkiem tego tańca jest blues, który ujrzał światło dzienne w roku 1922, w tym samym roku, w którym pojawił się również nowy sposób tańczenia w natłoczonych i małych przestrzeniach tanecznych - w lokalach i restauracjach hotelowych - crush dancing (taniec w tłoku). Slow rhythm and blues, blues i crush dancing mają wspólną cechę: zginanie i prostowanie kolan. Charakterystyczną figurą bluesa, zamieszczonego obecnie w programie World Dance Programme, jest zestaw 4 kroków bocznych side step, tańczony w czasie 6 uderzeń (półtora taktu), w którym na drugie i czwarte uderzenie ocieramy nogę o nogę bez przenoszenia na nią ciężaru ciała (brush step lub tap).

styl i charakter

(slow and quick and blues)

Fokstrot, podobnie jak inne tańce zaliczone do światowego programu tanecznego, przystosowany został do możliwości tańczących mas. z tego względu ma uproszczoną technikę, która sprowadza się do tańczenia na całych stopach, w sposób wygodny i niemęczący. Nauka fokstrota, który może być tańczony w tempie wolnym, średnim i szybkim, nie wymaga wiele czasu, wystarczy przyswoić sobie proste elementy ruchu: kroki do przodu, do tyłu, w bok oraz umiejętność dzielenia kroków na wolne i szybkie. Do muzyki fokstrotowej, która ma raczej charakter liryczny, tańczymy "posuwiście", bez dodatkowych ostrych przyruchów. Jeżeli tańczymy fokstrota (w tempie wolnym, średnim i szybkim) do muzyki rytmicznej (beatowej), zginamy i prostujemy rytmicznie kolana.

rytm taneczny

Fokstrot, quickstep i blues w formie przystosowanej do potrzeb tańca na co dzień i objęte w ramy światowego programu tanecznego, mają niezmienny, stale powtarzający się rytm taneczny: dwa pierwsze kroki są wolne, półtaktowe, trzeci i czwarty są szybkie, ćwierćtaktowe. Mieszczą się one w sześciu uderzeniach, w półtora taktu.

Rytm miarowy (uderzenia):                       

Rytm kroków tanecznych:                  

Wartości rytmiczne: 2 2 1 1 2

Sposób liczenia kroków: W W S S W